Zondag 15 maart om 03.30 uur rijden we. Mijn vent rijdt snel en steady. Zijn we iets niet vergeten? Truffel zijn tas met medicijnen? Hartworm is belangrijk hoor!  Heb ik mijn wachtwoorden, waar zijn mijn oogdruppels? Check, check, ja we hebben alles …

1e peage rond 06.36 uur, daarna tel kwijt geraakt. Ik zit als een half dood vogeltje naast co. Komt het omdat ik te weinig heb geslapen? Of voel ik een migraine opkomen. Onze nieuwe TomTom rijdt de snelste route. Zij stuurt ons via Parijs – Orléans – Bourges – Clermont-Ferrand – richting Millau – Béziers – Narbonne Perpignan – naar de grens van Spanje. La jonquera. Maar nu, de nodige peages (tol) en de nodige ‘aire de ….’

Aire de huppeldepup: plassen en eten onderweg
Uhhh, jakkes waarom zijn deze toiletten altijd zo vies. Ik kijk naar mijn nieuwe schoenen. Hoor een vrouw die ontzettend overgeeft en haar bezorgde man. En ik loop met Truffel door het gras op de parkeerplaatsen er voor zorgend dat hij niet iedere picknicktafel markeert. Maar voor zijn poepgedrag zoekt hij het verste struikje en doet daaronder zijn behoefte.

Om 19.30 uur komen we aan in Macanet de Cabreyns (Catalonië) in de Pyreneeën. Dit is het laatste dorp. Het piest van de regen en we rennen naar de ingang met twee rugzakken, toilettassen, hondenkussen en Truffel.

Van de La Quadra-eigenaren een warm welkom. Kamer 204 wordt het deze keer. De eigenares vraagt aan mij of ik moet ‘descansar’. Si, ja, roep ik. Wat betekende het ook alweer? Is mijn hond mooi?
Oh ja, vergeten verschoning mee te nemen, ik zit met mijn pyjamajasje aan het diner. Ach, er zijn nu nog weinig gasten. En na het eten heerlijk naar bed. En de volgende ochtend een heerlijke korte wandeling met Truffel.