We horen na een paar dagen dat het ‘paleis’ te koop staat. Het paleis heeft geen tuin, maar is zo’n 2000m2 groot. Ik kan het me niet voorstellen. Maar gelukkig heeft Co voor mijn broer, beste vriend en mijzelf een bezichtiging geritseld. Onze buurvrouw vertelde ons dat het heel mooi binnen is. Alles staat er nog in. Zij heeft daar als dienstmeisje gewerkt en zij kan het weten, denk ik.

We hebben een afspraak om 18.00 uur. Stipt op tijd arriveert de eigenaar. Hij komt uit Valderrobres. Of we even geduld hebben, hij gaat het licht aandoen. We wachten geduldig buiten.

De entree is mooi, maar niet adembenemend zoals je dat verwacht. Op de begane grond valt het tegen. Veel verbouwd en niet mooi. Maar onwijs groot. Enorme slaapkamers en dan weer piepkleine kamertjes. We kunnen ze niet meer tellen, zoveel zijn het er. Iedere verdieping telt 500 m2.

We krijgen een onbestendig gevoel, niet echt een fijne sfeer in dit huis. Eigenlijk willen we snel weg, maar de eigenaar neemt zijn tijd en vertelt honderd uit. Als we onze hoofden even een kamer insteken om dan weer snel weg te lopen, gebaart hij dat we binnen moeten komen.

Het huis was van een zeer vooraanstaande familie, want op de 3e verdieping volgt de grote verrassing. Een enorme ontvangstzaal voor de kardinaal. De stoel voor de kardinaal, de stoeltjes voor de bezoekers. Alles in rood. Alles staat er nog, zoals vele jaren geleden. We zijn onder de indruk. De eigenaar loopt de zaal door en opent twee deuren, daar staat het bed van de kardinaal. Gehypnotiseerd kijken we er naar. We lachen een beetje en maken zacht flauwe grapjes.

Ten slotte gaan we naar het dak. De eigenaar loopt naar het midden van het schuine dak en springt even op en neer. Of we ook even willen kijken, vraagt hij. We zijn verbijsterd en schudden resoluut nee met onze hoofden.

Paleis stond een aantal jaren geleden te koop voor 1 miljoen euro. Nu voor 170.000 euro. Jammergenoeg geen foto’s, behalve van de entree.