’s ochtends is de rivier ‘Rio Guadalope’ nog meer gestegen. Het pad staat flink onder water. De watervallen zijn niet meer zichtbaar. Blijft het water stijgen, vragen we ons af.

Rond 17.45 uur maken we een wandeling met Truffel. Nat geregend, maar voldaan komen we thuis. Onze ‘koningin’ tikt op het raam. In rap tempo praat ze met Co. Ik hoor haar bezorgdheid. Ze wil dat we vertrekken voor de nacht. Gaat veel meer water vallen in een paar uur, dan in voorgaande dagen. Geen discussie mogelijk. Haar kinderen heeft ze ondergebracht bij haar ouders. Ze kan zo niet slapen, zegt ze. Ze vergeeft het zichzelf niet als er iets gebeurt. Ik krijg nog twee flinke zoenen op mijn wang. “España sol”, zegt ze. Haar man helpt ons en zegt: ” España aventura!”

Waar slapen we dan?
We slapen in zijn ouderlijk huis, een echt Spaans dorpshuis. Kleine kamertjes, maar vijf verdiepingen hoog en ijskoud. Het zitkamertje is klein, maar het enig verwarmde vertrek. Aan dit kleine kamertje grenst een nog kleiner slaapkamertje. Ik kijk naar de wollen dekens en naar het piepkleine bedje.
Maar een gegeven paard … In ieder geval komen we de nacht droog door.