Dit is het dan. Ons bezoek aan Castelserás zit er op. We gaan over een paar dagen naar het nieuwe huis. De streek kennen we al een beetje. Veel loofbomen en nog mooiere weggetjes. Dorpen en steden waar de Romeinen zijn geweest, prehistorische tekeningen et cetera.

Maar voordat we vertrekken naar het tweede huis nog een afscheidsetentje met Ana en Francisco. Het zit vol in bar/restaurant ‘Iris’. De eerste mogelijkheid is om 22.30 uur. Na ruim 23.00 uur komt het voorgerecht ’tapas’ op tafel.

Eén gerecht op tafel ken ik niet. We proeven. Hé, dat geurtje ken ik, denk ik. Ja warempel, deze geur herken ik van de gedroogde pensstaafjes voor Truffel. Dapper neem ik nog een hapje. Ana en Francisco soppen hun brood nog even flink in de saus. Ahhh, dit is even wennen. Ik sluit af met ijs van Turrón. Moeilijk verkrijgbaar in Nederland.

De eigenaar overhandigt trots zijn fotoboek. Grote hilariteit om de foto’s uit de jaren zeventig. De avond wordt een mooie afsluiting van de eerste vijf weken van onze sabbatical.